Jasper keek vlug omhoog naar de hemel. Daar zweefde Marie met Vayu en het zweefvliegtuig richting de maan. Hopelijk kwamen ze snel terug.

‘Dit is jullie einde,’ zei Taran woest en hij sloeg zijn mantel wijd open. Daardoor ontstond er een krachtige windstoot, die Jasper en de ouderen omverblies.

Een volgende windstoot rukte de Stoomstrooier uit de handen van meneer Van Maan. Hij schoot ervandoor en bleef een stukje verderop op de grond liggen.

Taran probeerde intussen nog steeds de koffer open te maken. Gelukkig lukte hem dit niet.

Jasper krabbelde vlug overeind. Vanuit zijn ooghoeken zag hij de duistere ballerina’s dichterbij komen. Met zijn horloge vuurde hij een paar vuurballen op ze af. Maar het kostte de ballerina’s geen enkele moeite om die terug te kaatsen. Jasper dook opzij om de vuurballen te ontwijken.

Mevrouw Doornappel was er gelukkig snel bij met het zilverkleipoeder. Dat strooide ze over de ballerina’s heen om ze op afstand te houden.

‘Wegblijven jullie!’ schreeuwde ze hen achterna.

Jasper rende naar de Stoomstrooier en raapte hem op. Zodra meneer Van Maan zich bij hem had gevoegd, gaf hij het wapen weer aan hem.

‘Dit heeft geen zin, Jasper,’ zei hij. ‘Taran is te sterk voor ons geworden.’

‘We mogen niet opgeven,’ zei Jasper en hij wees naar de houten balken boven aan het plafond. ‘Kunt u de Stoomstrooier zo ver mogelijk uitklappen? Dan kunnen we daar zo’n houten balk mee losmaken en die op Taran laten vallen.’

Meneer Van Maan straalde. ‘Wat een goed idee, Jasper!’ Hij klapte de Stoomstrooier meteen een heel stuk uit, totdat de vlam bij de houten balk vlak boven Taran kwam.

Jasper hielp een handje door er vuurballen naartoe te schieten. Die versterkten de vlam, waardoor de balk langzaam zwart werd en in brand vloog.

‘Waar denken jullie mee…,’ wilde Taran zeggen toen hij opkeek, maar op dat moment liet de balk los en vloog naar beneden.

Hij landde boven op Taran. De Geestenkoning gilde het uit van pijn en bleef een ogenblik plat op de grond liggen.

Mevrouw Sterrenkruid kwam voorzichtig dichterbij. Ze greep een nieuw zakje zilverkleipoeder en strooide dit over Taran heen. Hij krijste nog harder.

Ook Jasper bleef maar nieuwe vuurballen afvuren. Hij keek bijna nergens anders meer naar.

Het ging een tijdje goed, totdat de duistere ballerina’s een onverwachte beweging maakten. Het poeder was uitgewerkt! Ze raasden op de ouderen af en duwden ze allemaal omver. Jasper rende er net op tijd vandoor. Hij sloeg op de vlucht voor de ballerina’s.

Taran krabbelde overeind.

Jasper rende naar een hoek van de fabriek toe. Hier lag een klein zakje met zilverkleipoeder. Dat bracht hem op een idee. Hij strooide het zakje leeg boven zijn magische horloge. Toen draaide hij zich weer om. De duistere ballerina’s sloten hem in.

‘Jullie laatste uur heeft geslagen,’ zei Jasper zachtjes en hij richtte zijn arm op de voorste ballerina.

Met het zilverkleipoeder toverde hij een reusachtige vlam tevoorschijn. Jasper hield zijn adem in en vuurde de reuzenvlam op de ballerina’s af. Ze werden er allemaal door verslonden en losten zelfs helemaal op.

‘Goed zo, Jasper!’ riep meneer Mori. ‘En daar komen Marie en Vayu alweer aan.’

Jasper keek omhoog. Het zweefvliegtuig raasde in een hoog tempo op de fabriek af. Als dat maar goed ging…